در اين اختراع براي حذف تركيبات فرار آلي از جريان هواي آلوده از كربن فعال استفاده شده است. در اين اختراع كربن فعال از ماده خام پوست گردو به روش شيميايي با عامل فعالساز اسيد فسفريك فعالسازي شده است. در فرايند توليد كربن فعال، نسبت تلقيح عامل فعالساز از 05 تا 2 تغيير كرده است ابتدا پوست گردو خرد و سپس شسته شده است. فرايند فعالسازي شامل مراحل آب زدايي و فعالسازي در دماي بالاست، كه در يك پايلوتي كه به اين منظور طراحي و توليد شده، انجام گرفته است. دما در فرايند آب زدايي 170 درجه سانتي گراد و در فرايد فعالسازي در دماي بالاي 500 درجه سانتي گراد هر كدام به مدت يك ساعت است. آزمايشهاي مختلفي براي تعيين مشخصات انواع كربن فعال توليد شده انجام شده است. آناليز BET نشان مي دهد كه بالاترين مقدار سطح ويژه در نسبت تلقيح 1/5 قابل مشاهده است. نتايج آناليز FTIR نشان داد كه با افزايش نسبت تلقيح مقدار گروههاي هيدروكسيد افزايش يافته است. از نتايج آناليز XRD چنين بر مي آيد كه همه نمونه هاي فعالسازي شده با اسيد فسفريك پيك هاي پهني دارند و آمورف هستند. در نهايت جذب تولوئن روي اين كربنها مورد بررسي قرار گرفته است و مقدار جذب تركيبات آلي روي كربن فعال سنتز شده با فعالساز H3PO4 خيلي بيشتر از مقادير گزارش شده قبلي است. جذب در نسبت تلقيح 1/5 به 1 بيشترين مقدار را دارد و به 1033 ميلي گرم به گرم كربن فعال رسيده است. مقدار جذب تولوئن با اندازه سطح ويژه رابطه مستقيم دارد.

در اين اختراع كربن فعال از پوست گردو سنتز شده و جذب دو تركيب آلي بنزن و تولوئن روي انواع كربن توليد شده بررسي گرديده است . كربن فعال با فعالسازي شيميايي پوست گردو با عامل فعالساز كلريد روي سنتز شده است در اين سنتز نسبت تلقيح اسد فسفريك به پوست گردو در دما و زمان فعالسازي بهينه بدست آمده است با توجه به نتايج آناليز BET مي توان ادعا كرد كه نسبت قلقيح عامل مهمي در تعيين مقدار سطح ويژه كربن فعال دارد و نسبت تلقيح 2 به 1 بالاترين مقدار سطح ويژه را به وجود آورده است. بازده كربن فعال نيز با تغيير نسبت تلقيح تغيير مي كند و در نسبت تلقيح 1/5 به 1 به حداكثر مقدار رسيده و پس از آن كاهش مي يابد. با افزايش نسبت تلقيح گروه هاي اكسيژني سطح كاهش يافته و تركيبات آروماتيكي افزايش مي يابد. جذب تركيبات آلي را مي توان به مشخصات مختلف كربن فعال نسبت داد. نتايج حاصل از جذب روي انواع كربن فعال نسبت داد. نتايج حاصل از جذب روي انواع كربن فعال نشان مي دهد كه مقدار با سطح ويژه رابطه مستقيم دارد، در حالي كه رابطه جذب بنزن با سطح داراي يك ماكزيمم است و با افزايش بيشتر سطح در نسبت تلقيح 2 به 1 كاهش يافته است. از آنجا كه تغيير چنداني در گروه هاي اكسيژني سطح در نسبت هاي تلقيح 1/5 به 1 و 2 به 1 مشاهده نمي شود لذا عامل نوع تخلخل در اين امر موثر است اندازه مولكول هاي بنزن كوچكتر است و جذب آن در حفرات ريز كربن فعال بيشتر از تولوئن است.